W sprawach dotyczących rozwodu małżeństwa międzynarodowego istotna jest kwestia jurysdykcji, a więc tego który sąd będzie właściwy dla rozstrzygnięcia sprawy. 

Jurysdykcję w sprawach małżeńskich w państwach członkowskich UE reguluje Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z 27.11.2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000. Zgodnie z art. 3 ust. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia w sprawach orzeczeń dotyczących rozwodu, separacji lub unieważnienia małżeństwa jurysdykcję mają sądy państwa członkowskiego:

a) na którego terytorium:

–oboje małżonkowie mają zwykły pobyt, lub

–małżonkowie mieli ostatnio oboje zwykły pobyt, o ile jedno z nich ma tam nadal zwykły pobyt, lub

–strona przeciwna ma zwykły pobyt, lub

–w przypadku wspólnego pozwu lub wniosku jedno z małżonków ma zwykły pobyt, lub

–powód lub wnioskodawca ma zwykły pobyt, jeżeli przebywał tam od przynajmniej roku bezpośrednio przed wniesieniem pozwu lub wniosku, lub

–powód lub wnioskodawca ma zwykły pobyt, jeżeli przebywał tam przynajmniej od sześciu miesięcy bezpośrednio przed wniesieniem pozwu lub wniosku i jest obywatelem tego państwa członkowskiego lub, w przypadku Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, ma tam swój „domicile”;

b)którego obywatelstwo posiadają oboje małżonkowie lub, w przypadku Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, w którym mają swój wspólny „domicile”.

Natomiast w sprawach, które dotyczą obywateli państw niebędących członkami UE zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 roku Kodeks postępowania cywilnego. Zgodnie z art. 11031§ 1 k.p.c. sprawy małżeńskie oraz sprawy dotyczące małżeńskich stosunków majątkowych należą do jurysdykcji krajowej (sądu polskiego) także wtedy, gdy:

1)oboje małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania lub ostatnie miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli jedno z nich nadal ma miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, lub

2)małżonek będący powodem ma co najmniej od roku bezpośrednio przed wszczęciem postępowania miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, lub

3)małżonek będący powodem jest obywatelem polskim i ma co najmniej od sześciu miesięcy bezpośrednio przed wszczęciem postępowania miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, lub

4)oboje małżonkowie są obywatelami polskimi.