Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił apelację Wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie o odmowie zarządzenia powrotu małoletnich dzieci stron do państwa ich stałego pobytu. Sąd II instancji wskazał na prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu I instancji, który zastosował art. 13 Konwencji haskiej stanowiący, iż sąd państwa wezwanego może odmówić nakazania powrotu dziecka, jeżeli dziecko sprzeciwi się powrotowi, pod warunkiem, że osiągnęło ono wiek i stopień dojrzałości, przy którym uwzględnienie jego opinii jest właściwe. W mojej sprawie dzieci osiągnęły adekwatną do wieku dojrzałość oraz wyraziły opinię z należytym rozeznaniem sytuacji.
W kontekście powyższego zwracam uwagę na stosunkowo nowe postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2020 roku, sygn. akt: I CSK 183/20, w którym wskazano, iż Konwencja haska nie wyznacza żadnego sztywnego progu wiekowego, po którego osiągnięciu właściwe jest uwzględnienie opinii dziecka. Niemniej jednak, o ile w przypadku dzieci nastoletnich ich wystarczająca dojrzałość zazwyczaj nie budzi wątpliwości, o tyle w przypadku młodszych dzieci, zwłaszcza w wieku przedszkolnym, sytuacja jest odmienna. Przy ocenie dojrzałości dziecka konieczne jest zbadanie, czy jest ono w stanie zrozumieć cel i skutki powrotu do państwa stałego pobytu i przedstawić powody sprzeciwu. Ocena w tej mierze należy do sądu.